The text from : www.islampfr.com
the picture from : al_moussawi
Having an ideal father…
It is written about the characteristics of Imam Hassan Askari (PBUH): “He had moderate brown complexion, big black eyes, a beautiful face, an average height and an appropriate figure. Although he was young but the Quraysh grandee and scholars were very impressed by him. His friends and enemies both endorsed him for his knowledge, endurance, kindness, piety, and other moral habits.
He could live only 28 years, however he had a lot of students. Only Sheikh al-Tusi has mentioned his student’s number more than 100! There were pious and prominent personalities among his students; are: Ahmad ibn Ishaq, Abu Hashim, Uthman ibn Saeed, Ali bin Ja’far, Muhammad ibn Hassan Saffar and...
Kamal al-Din. vol. 1 – the introduction
Al-Rijal by al-Tusi , p. 427
کتبوا عن صفات الإمام العسکری:
کتبوا عن صفات الإمام العسکری: على الرغم من أنه کان شاباً و لکنه کان یترک أثراً على کبار قریش و علماء ذلک الزمن. أقر الصدیق و العدو بمنزلته العالیة فی العلم، الحلم، الجود، الزهد، التقوى و کافة المحاسن الأخلاقیة؛ رَجُلٌ أَسْمَرُ أَعْیَنُ حَسَنُ الْقَامَةِ جَمِیلُ الْوَجْهِ جَیِّدُ الْبَدَن حَدَثُ السِّنِّ لَهُ جَلَالَةٌ وَ هَیْبَةٌ.
🔺 بلغ ۲۸ ربیعاً و کان الشیخ الطوسی فقط من قام بتدوین عدد طلابه الذین تجاوزا المئة! و کان من بینهم وجوه و شخصیات بارزة و عفیفة، مثل : أحمد بن اسحاق، أبو هاشم، عثمان بن سعید، علی بن جعفر، محمد حسن صفا و غیرهم.
📚 کمال الدین و تمام النعمة، ج۱
📚 رجال، طوسی، ص۴۲۷
دارای پدری نمونه...
درباره ویژگیهای امام عسکری نوشته اند: رنگش گندم گون، چشمانش درشت و سیاه، رویش زیبا، قامتش معتدل و اندامی متناسب داشتند. با آنکه جوان بود اما بزرگان قریش و دانشمندان آن زمان را تحت تاثیر قرار می داد. دوست و دشمن به برتری ایشان در علم، حِلم، جود، زهد، تقوا و سایر زیبایی های اخلاقی اذعان داشتند.
تنها ۲۸ بهار را درک نمود اما فقط شیخ طوسی تعداد شاگردان آن حضرت را بیش از یکصد نفر ثبت کرده! در میان آنها، چهره ها و شخصیت های برجسته و وارسته ای به چشم می خورند؛ مانند: احمدبن اسحاق، ابوهاشم، عثمان بن سعید، علی بن جعفر، محمدبن حسن صفار و...
کمال الدین، ج۱، مقدمه
رجال، طوسی، ص۴۲۷
